Ένα αγώνας μπάσκετ

Σήμερα πήγα να δω τον γιό μου να παίζει μπάσκετ.
Ένας φιλικός αγώνας μπάσκετ, σε μια μικρή πόλη της Αττικής.
Κι όμως, με πόση προσήλωση παρακολουθούσα, τι καρδιοκτύπι κάθε κίνησή του συνόδευε.
Σκληρός μαχητής, ακούραστος, ομαδικός, συνεργάσιμος, υπάκουος!
Μια άλλη πτυχή του ξεδιπλώθηκε μπρός μου!
Ο γιός μου! Δικός μου κι όχι δικός μου!
Κομμάτι μου και συνάμα εφ'εαυτού υπάρχων!


Μια ύπαρξη ξέχωρη από μένα, ξέχωρη από την μητέρα του.
΄Ενας καινούργιος κόσμος, ο κόσμος του. Διαφορετικός από τον δικό μου, διαφορετικός από τον κόσμο της μητέρας του.

Ελπίζει ακόμα στους ανθρώπους ο Θεός!

Άκρα του τάφου σιωπή

Τώρα που ο κος Ζαχόπουλος κατάφερε να ψελλίσει μερικές λέξεις, μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιά θα είναι η τύχη του;
Μέχρι τώρα, πολλοί (ερωμένη, δικηγόροι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, είναι μερικοί απ' αυτούς) θέλησαν να του κλείσουν το στόμα εκβιάζοντάς τον και μέσω αυτού να εκβιάσουν την Κυβέρνηση.
Ο κος Ζαχόπουλος λοιπόν γνωρίζει πράγματα, πολλά-πολλά πράγματα.
Και όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν πως γνωρίζει.
Κια οι εμπλεκόμενοι είναι "σπουδαίοι". Ποιός απ' αυτούς θα διακινδυνεύσει την θέση του για να ακουστεί η αλήθεια από το στόμα του κου Ζαχόπουλου;
Μήπως λοιπόν άλλα γρανάζια (κρατικά και παρακρατικά) θα κινηθούν ώστε να αποσοβήσουν τον κίνδυνο να ξεσκεπαστούν;
Μήπως μόνο το στόμα του πεθαμένου είναι τάφος;

Τρέμετε!

Ηθελημένα μέχρι τώρα έχω κρατήσει αποστάσεις από τις τεκταινόμενες "Ζαχοπουλιάδες" και "Αθανασιάδες" ή τις εντός ολίγου εμφανιζόμενες "ΝΔδιάδες" και "Καραμανλιάδες".
Ο λόγος δεν είναι πως δεν με ενδιαφέρουν! Το αντίθετο μπορώ να πω.
Όμως τι να προσθέσεις στον ομοβροντίες πυροβολισμών απ΄ όλες τις πλευρές; Τι μιλιά να βγάλεις; Πώς ν' ακουστείς πάνω απο τον ορυμαγδό των ειδώλων, που πέφτουν το ένα μετά το άλλο; Ποιόν και πώς να βρίσεις, ώστε να καταλάβουν και οι μεν και οι δε πως πια δεν αντέχεις άλλο! Οι μεν πυροβολούν τους δε, η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί την μάνα. Και στην μέση ο άμοιρος αυτός λαός, που όλο πληρώνει και πληρώνει και πληρώνει κι ακόμη απλήρωτα τα 'χει!
Ολυμπιακή πληρώνει, λιμάνια πληρώνει, πυρκαγιές πληρώνει, ομόλογα πληρώνει, ασφαλιστικό πληρώνει, Ινδούς πληρώνει, υποκλοπές πληρώνει, Ίμια πληρώνει, Σκόπια πληρώνει και πάλι χρωστάει!

Ως πότε κύριοι κυβερνώντες θα ενδιαφέρεστε ΜΟΝΟ για την τσέπη σας;
Νισάφι πια κύριοι μαύροι, κίτρινοι, πράσινοι, γαλάζιοι, ροζ, κόκκινοι, ό,τι απόχρωση και νά 'χετε!
Σας σιχάθηκα!

Ξεροσταλιάζω να βγάλω μια φέτα ψωμί για την οικογένειά μου και σεις τα έχετε για πασατέμπο!

Αγωνιώ για το αύριο κι εσείς εξασφαλίζετε το μεθαύριο των δισέγγονών σας!

Έλεος πια! Τα σαγόνια σας δεν πονέσανε;

Μην κοιτάτε που μέχρι τώρα πίστεψα στα λόγια σας! Οι πράξεις σας σας ξεσκεπάζουν!
Κρατηθείτε μακριά! Να φοβάστε! Το σκύψιμο άλλο πια δεν αντέχεται, ο σβέρκος πονάει!
Ανάγκη να ισιώσω το κορμί μου, αέρα ελεύθερο να γεμίσω να πνευμόνια μου, ουρανό και θάλασσα η ματιά μου να ρεμβάσει!
Κρατηθείτε μακριά! Ο γίγαντας λαός αφυπνίζεται! Ο γύψος σπάει, τα μέλη κινούνται! Ρομφαία κρατάει!
Τρέμετε!

Ας σοβαρευτούμε!

Μα είναι δυνατόν;
Νεκρός για τα γκολ μιας ποδοσφαιρικής ομάδας;
Εμφύλιος για την μπάλα;

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!
Καταλαβαίνω πως η αγανάκτηση, που νοιώθουμε όλοι από τα πολυάριθμα σκάνδαλα, που μας περιστοιχίζουν στην πολιτική ζωή, από τα πτερόεντα εκατομμύρια που αλλάζουν χέρια εν ριπή οφθαλμού, μας έχει αποτρελλάνει.
Η πίεση του άδειου πορτοφολιού μας έχει γονατίσει.

Μα από το σημείο της έντονης δυσαρέσκειας, της μεγάλης απογοήτευσης, της απαξίωσης, μέχρι του σημείου να σκοτώνουμε και να σκοτωνόμαστε "δι' ασήμαντον αφορμήν" είναι τεράστια η απόσταση και κανείς δεν πρέπει να την διανύει.

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!

Το δέντρο της γης

Σήμερα παραδοσιακά οι καλικάντζαροι ξαναγυρνούν στα τάρταρα της γης, να ξαναρχίσουν το ροκάνισμα του δέντρου, που στηρίζεται η γη.
Αυτή τη φορά, τσαντίστηκαν όμως πολύ, γιατί δεν περίμεναν, πως η απουσία τους για μόνο λίγες μέρες, θα θέριευε τόσο πολύ το δέντρο κι άρχισαν με μανία να το κτυπούν, με τα κοφτερά τσεκούρια τους.
Αποτέλεσμα, να νιώσουμε τον θυμό τους, στις 07.14'.


Ο σεισμός, παρόλο, που ήταν πολύ δυνατός, προκάλεσε ελάχιστες υλικές ζημιές, σε παλιά κυρίως κτίσματα, λόγω του μεγάλου βάθους του εστιακού κέντρου του.

Κάποιοι απ' αυτούς, που ξύπνησαν ετοιμάστηκαν για να παρακολουθήσουν τον αγιασμό των υδάτων.
Άλλοι συνέχισαν τον ύπνο τους.

Οι καλικάντζαροι για άλλη μια φορά δεν κατάφεραν να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους....

Αλήθεια ή ανέκδοτο;

Στο in2life διάβασα το παρακάτω:
Αν είναι ανέκδοτο, είναι πολύ πετυχημένο, αν είναι αλήθεια είναι τραγικό!


* Την «παγκόσµια έρευνα που πραγµατοποιήθηκε από τον ΟΗΕ, με μία και μοναδική ερώτηση:
«Παρακαλώ να εκφέρετε την τίµια και ειλικρινή γνώµη σας για τη λύση στο πρόßληµα της έλλειψης τροφίµων στον υπόλοιπο κόσµο»
και η οποία απέτυχε για τους παρακάτω λόγους:

• Στην Αφρική δεν ήξεραν τι σηµαίνει τρόφιµα
• Στην Ανατολική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σηµαίνει τίµια.
• Στην Αγγλία δεν ήξεραν τι σηµαίνει ειλικρινής.
• Στην Δυτική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σηµαίνει έλλειψη.
• Στην Σκανδιναßία δεν ήξεραν τι σηµαίνει πρόßληµα.
• Στην Κίνα δεν ήξεραν τι σηµαίνει γνώµη.
• Στη Μέση Ανατολή δεν ήξεραν τι σηµαίνει λύση.
• Στη Νότια Αµερική δεν ήξεραν τι σηµαίνει παρακαλώ.
• Στις δε ΗΠΑ δεν ήξεραν τι σηµαίνει υπόλοιπος κόσµος»

Καλή χρονιά!

Καλή Χρονιά!
2008 χαρές κάθε πρωί να σας κτυπούν την πόρτα!

Παρόλο που πολλές φορές έπιασα την πένα να γράψω ( μα τι παλιομοδίτης, που είμαι), πάντα τα παράταγα στη μέση.

Τώρα λοιπόν, μόνο για ευχές θα μιλήσω!

Εύχομαι ολόψυχα, σε όλο τον κόσμο, αγάπη, ειρήνη, ευμάρεια, ευτυχία, χαρά, ευημερία!

Εύχομαι στα παιδιά του κόσμου, να μεγαλώσουν χωρίς προβλήματα, μέσα σε κλίμα αγάπης, κατανόησης, ηρεμίας, χαράς και παιχνιδιού!

Εύχομαι στους ηλικιωμένους, να έχουν κοντά τους τους δικούς τους ανθρώπους, την οικογένειά τους, το σπιτικό τους γεμάτο από υλικά αγαθά, να απολαύσουν αυτά για τα οποία μόχθησαν, να περπατούν στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά!

Εύχομαι στους ανθρώπους της παραγωγικής ηλικίας, πάντα να έχουν μια βιοποριστική πηγή ενδιαφέρουσα, που να τους γεμίζει κάθε πρωί που ξυπνούν για την δουλειά τους, να τους αποφέρει τα αναγκαία για να ζουν μια ζωή άνετη, χωρίς προβλήματα και γκρίνιες!

Εύχομαι στους πολιτικούς ταγούς της ανθρωπότητας, να ασπαστούν την αδελφοσύνη των λαών, να αγαπήσουν τους λαούς τους, να φροντίσουν τους λαούς τους, να μοχθήσουν για τους λαούς τους! Να κάνουν πολέμους - και μάλιστα τολμώ να πω πως απαιτώ να είναι νικηφόροι - ενάντια στην ανέχεια, την φτώχεια, την πείνα, την αγραμματοσύνη, τον καιροσκοπισμό, τον κομπογιαννιτισμό.

Εύχομαι τέλος σε καθένα από μας, κάθε μέρα να ακούμε και να λέμε ένα καλό λόγο, να σκορπίζουμε χαμόγελα στους συνανθρώπους μας.


Καλή χρονιά!