Μεταχειρισμένα βιβλία

Από μικρός που ήμουν, μου άρεσε το διάβασμα.
Τα βιβλία μου άνοιξαν παράθυρα στην Γνώση. Γνώση για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, για τον εσωτερικό μου κόσμο, για τα συναισθήματα.

Σιγά σιγά συσσωρεύτηκαν... Πολλά χάρισα, πολλά δάνεισα (στο δρόμο χάθηκαν).
Και πάλι όμως, ο διαθέσιμος χώρος δεν αρκεί. Χρειάζεται πολλά ν' αποχωριστώ, ώστε καινούργια νάρθουν. Η δίψα μου για διάβασμα παραμένει ανικανοποίητη.

Όταν μπαίνω σ' ένα βιβλιοπωλείο, έχοντας στο χέρι μου το χαρτάκι με τον τίτλο του ενός και μόνο βιβλίου, που θέλω ν' αγοράσω, κάτι παθαίνω. Τα μάτια μου ρουφούν με λαχτάρα τους τίτλους των παρακείμενων βιβλίων, τις εικόνες τους, διαβάζω την εισαγωγή τους, κι εκστασιάζομαι!
Αυτό το θέλω, α αυτό είναι ωραίο, για δες, αυτό έχει πλάκα, ώ, κι ετούτο μοιάζει ενδιαφέρον...
Καταλαβαίνεις, γυρνώ στο σπίτι με τα χέρια πιασμένα από το βάρος των βιβλίων, που αγόρασα.

Όμως ο χώρος στο σπίτι μου, παρά την θεωρία του Αινστάιν,παραμένει πεπερασμένος. Και τώρα είναι φίσκα! Κάτι πρέπει να κάνω...

Αποφάσισα πως πρέπει ν' αποχωριστώ κάποια βιβλία!

Με ποιόν τρόπο;

Έτσι έστησα το http://greekusedbooks.blogspot.com εκθέτοντας ένα-ένα τα βιβλία, που αντέχω ν' αποχωριστώ.

Περάστε μια βόλτα, μπορεί κάποιο βιβλίο, να είναι ένα από αυτά, που θα θέλατε να διαβάσετε....

Η ώρα του Πρωθυπουργού

Εικόνα παρμένη από αυτό το blog

Η ώρα του Πρωθυπουργού την περασμένη Παρασκευή μου άφησε μια πίκρα στο στόμα...

Ο κος Πρωθυπουργός δεν ασχολήθηκε με την παρουσίαση μέτρων για την πάταξη της ακρίβειας, αλλά για την απόκρουση των επιθέσεων της Αντιπολίτευσης.
Εντύπωση μου έκαναν οι απαντήσεις του κου Πρωθυπουργού στις "καταγγελίες" της Αντιπολίτευσης, πως "η Κυβέρνηση χορεύει ταγκό με τους κερδοσκόπους".
Προκάλεσε τον κο Παπανδρέου να αναφέρει "έναν έλεγχο, που γινόταν πριν και καταργήθηκε σήμερα. Έναν ελεγκτικό μηχανισμό που έκανε καλά την δουλειά του πριν και δεν την κάνει σήμερα".

Δηλαδή κε Πρωθυπουργέ, έμμεσα παραδέχεστε πως οι υπάρχοντες μηχανισμοί δεν απέδωσαν στο παρελθόν και δεν αποδίδουν ούτε σήμερα, πως αυτοί οι μηχανισμοί δεν αρκούν για να φρενάρουν την κερδοσκοπία.
Και τι κάνετε γι' αυτό κε Πρωθυπουργέ;
Κε Πρωθυπουργέ δεν σας ψηφίσαμε για να συνεχίσετε τους μηχανισμούς, που όπως συνάγεται από τα λεγόμενά σας, δεν αποδίδουν, αλλά να εφαρμόσετε ριζοσπαστικούς, νέους, που να αποδώσουν, δηλαδή να εκμηδενίσουν την κερδοσκοπία ΠΡΙΝ το πενιχρό εισόδημα του λαού αφανιστεί!
Δεν σας ψηφίσαμε για να είστε θεατής στο θέατρο εξανέμισης του εισοδήματος αλλά να ανεβείτε στη σκηνή και να αλλάξετε την ροή του έργου!
Αφού βλέπετε πως τα υπάρχοντα όπλα δεν καταφέρνουν το αναμενόμενο, γιατί δεν χρησιμοποιείτε άλλα;
Τι μας λέτε;
Πως είστε ανίκανος να καταπολεμήσετε την ακρίβεια;
Πως είστε ανίκανος να συγκρατήσετε τις τιμές;
Πως είστε ανίκανος να εγγυηθείτε το εισόδημα των εργαζομένων;
Τότε γιατί κε Πρωθυπουργέ ζητήσατε την ψήφο μας;

Και μην μου πείτε πως η ενεργοποίηση του παρατηρητηρίου τιμών θα καταπολεμήσει την ακρίβεια. Δεν κατάφερε να συγκρατήσει την τιμή των καυσίμων, θα καταφέρει να συγκρατήσει τις τιμές των super makrets;
Τι περιμένετε; Να κοιτάμε στο ίντερνετ ποιό μαγαζί έχει το γάλα φτηνό, ποιο μαγαζί έχει τα μακαρόνια φτηνά, ποιο μαγαζί έχει το απορρυπαντικό φτηνό, ποιο μαγαζί έχει το χαρτί τουαλέτας φτηνό και να τα επισκεπτόμαστε στη σειρά;
Έχετε κινηθεί στους δρόμους αυτής της πόλης σαν απλός πολίτης;
Έχετε νοιώσει το μποτιλιάρισμα να σας στερεί ώρες, μέρες, μήνες της ζωής σας;
Μάλλον όχι κε Πρωθυπουργέ.
Γιατί τότε θα αναγνωρίζατε την δυσκολία αυτής του μέτρου.
Χώρια που τα καρτέλ εν καιρώ βραχύ θα εξομοιώσουν τις τιμές σε όλα τα καταστήματα, όπως γίνεται με την βενζίνη, το πετρέλαιο, το γάλα, το ψωμί κι όλα τα άλλα βασικά αγαθά.

Δυστυχώς κε Πρωθυπουργέ, τα μέτρα σας (ποια μέτρα σας δηλαδή, των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι , όπως παραδεχτήκατε) δεν αποδίδουν και δεν πρόκειται να αποδώσουν.

Αυτές οι σκέψεις κε Πρωθυπουργέ, είναι που μου έδωσαν την πικρή γεύση στο στόμα μου.

Μήπως σας βρίσκεται καμιά καραμέλα;

Στο κρεββάτι...

Σήμερα στο γραφείο ένοιωθα περίεργα. Σαν το κεφάλι μου να είναι ξένο.
Μετά από λίγο, οι διάρροιες επιβεβαίωσαν οτι .... αρρώστησα.

Πήρα λοιπόν άδεια και γύρισα σπίτι.

Παρά το καλοριφέρ και το πάπλωμα, εγώ ένοιωθα κρύο.
Το θερμόμετρο επιβεβαίωσε πως έχω και πυρετό. Σκαρφάλωσα μέχρι τους 38.8.
Ωραία, πήρα ένα αντιπυρετικό και έπεσα για ύπνο.

Το απόγευμα, μια κοτόσουπα από θαυματουργά χέρια, με βοήθησε να "στανιάρω".

Ο πυρετός όμως συνεχίζεται.
Κρίμα, έτσι αναγκαστικά θα πρέπει να μείνω μακριά από τους ανθρώπους που αγαπώ πιο πολύ.

Δεν μπορώ τίποτ' άλλο να κάνω παρά υπομονή και να μου ευχηθώ: περαστικά μου!

Μια στάλα ευτυχία

Σήμερα η μέρα μου ήταν πολύ όμορφη!
Εγώ, ο γιος μου, το χιόνι, ο χιονάνθρωπος, το τζάκι.

Συστατικά, που φτιάχνουν μια στάλα ευτυχία.
Έτσι, ν' αλλάξει λίγο η μίζερη ζωή μας, ν' αποστρέψουμε το βλέμμα και τη σκέψη μας από τα καθημερινά δηλητηριώδη πλάνα της επικαιρότητας.

Μια δεύτερη ευκαιρία

εικόνα παρμένη από αυτό το blog

Από μικρός παραδινόμουν στην μαγεία του χιονιού!
Ένα πέπλο αγνότητας, ομορφιάς, που εξαγνίζει κάθε τι που τυχαίνει να καλύπτει...
Ένα πέπλο δεύτερης ευκαιρίας.
Σβήνει κάθε τι άσχημο και σου παραδίδει ένα λευκό, παρθένο καμβά, να ζωγραφίσεις απ' την αρχή την καθημερινότητά σου.
Στο χέρι σου και πάλι απλά να την μουτζουρώσεις ή να την διακοσμήσεις με όλου του κόσμου τα καλά!

Από χθες το βράδυ, που όλη η πλάση φωτιζόταν από ένα απόκοσμο φως, η νύχτα έμοιαζε πολική. Το φως δεν παρέδωσε τα ηνία στο σκοτάδι. Αρκέστηκε να τα κρατάν και τα δυο μαζί κι έτσι η νύχτα έγινε μαγική.


Το πρωί όλη η πλάση λευκή, σαν νύφη, άσπιλη, μας χάρισε το φέγγος της.

Ο άνθρωπος άρχισε και πάλι να κάνει ό,τι κάνουν όλα τα ζώα: να σημαδεύει την περιοχή του, να τονίζει την κατοχή του. Πατημασιές κι ίχνη οχημάτων μόλυναν την λευκότητα του χιονιού.

Αλλά η φύση έχει τα δικά της σχέδια. Και φυσικά έχει περισσότερη υπομονή, επιμονή και χρόνο από τον άνθρωπο.

Ξανά η πλάση απέκτησε την λευκότητα του χιονιού, ξανά το πάλλευκο πέπλο του κάλυψε τα φυσικά και τεχνητά κατασκευάσματα.
Για την παντοδύναμη φύση, όλα είναι ένα και το αυτό.
Απλόχερα, αδιάκριτα, επί δικαίων και αδίκων, μοίρασε το λευκό της λησμονιάς.

Στο χέρι μας είναι, μόλις ξυπνήσουμε από το όνειρο, να ζήσουμε μια νέα ζωή, να χαράξουμε μια νέα πορεία.

Νεογέννητο έκθετο στην απονιά του κόσμου

Πολλές είναι οι ειδήσεις, που ήρθαν στην επιφάνεια, στο χρόνο που πέρασε από την τελευταία γραφή μου.
Λίγο-πολύ σε όλους είναι γνωστά.
Συνηθισμένα θέματα, πολυσυζητημένα, που μας έχουν κουράσει. Τα ίδια και τα ίδια.
Ποιος καλύπτει ποιόν, γιατί κανένας δεν είδε, δεν άκουσε, δεν είπε;
Και η δικαιοσύνη, "τυφλή" ούσα, να παίζει το "γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης...". Και να αθωώνει, γιατί είναι τα "δικά" της παιδιά. Αυτή κι αυτοί είναι ένα. Πώς να κτυπήσει τις σάρκες της;
Κάποιος είπε πως "η συνενοχή είναι πολύ ισχυρός δεσμός".

Και ούτε οι καυγάδες και οι κατινισμοί του κου Κούγια και της πρώην συζύγου του, κας Βατίδου είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.




Όμως η είδηση πως ένα νεογέννητο, μετρώντας ζωή μόνο λίγων ωρών, βρέθηκε πεταμένο σε κάδο απορριμμάτων στα Εξάρχεια, εγείρει πολλά ερωτηματικά!
Ας αφήσουμε τις ψευτοκριτικές, πως τάχα μου είναι άπονη η μητέρα του, απάνθρωπη, ανεύθυνη κλπ. κλπ.

Ποια μητέρα κουβαλά, υποθάλπει και γιγαντώνει μέσα της ένα έμβρυο, το τροφοδοτεί με το αίμα της, του δίνει την ανάσα της, το νοιώθει μέσα της για εννιά μήνες, το γεννά μόνη της χωρίς βοήθεια(?) και μετά το πετά στα σκουπίδια;
Γιατί δεν το απέρριψε όταν ήταν ακόμη στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης της, αν δεν το ήθελε;
Πού είναι ο πατέρας του νεογέννητου;
Πού είναι οι συγγενείς της, οι φίλοι της, οι γνωστοί της;

Εδώ έχουμε μια ολόκληρη κοινωνία αδρανούσα.
Αδρανούμε όλοι μας για τον διπλανό μας, για τα προβλήματά του, για τους προβληματισμούς του, για τις ανάγκες του.

Ξέρουμε όμως -δυστυχώς αυτό το κάνουμε πολύ καλά- να κρίνουμε και κυρίως να κατακρίνουμε!
Όποιος κι αν πέσει στην κρίση μας, την "έβαψε". Όπως έλεγε και η συγχωρεμένη η μητέρα μου "ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε". Και μετά θα γείρουμε να κοιμηθούμε, χωρίς τύψεις, σίγουροι κι αθώοι, άνετοι κι ωραίοι.
"Ισιώσαμε" ξανά όλα τα στραβά της κοινωνίας, λύσαμε όλα τα προβλήματα, αναθεματίσαμε τους "άλλους", που δεν κάνουν αυτά που εμείς σκεφτήκαμε και πέσαμε ευτυχισμένοι να κοιμηθούμε τον ύπνο του δικαίου.

Μα τα προβλήματα δεν λύνονται με λόγια, με ατάκες, με εξυπνάδες, με ευχές.
Για να γίνει η ζωή μας καλύτερη, δικαιώτερη, φιλικότερη, πιο ανθρώπινη, "...θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους...".
Θέλει να σηκωθούμε από την αναπαυτική πολυθρόνα μας, να προστρέξουμε στους αναξιοπαθούντες, να βοηθήσουμε την μητέρα, να βοηθήσουμε τον άνεργο, να βοηθήσουμε τον ηλικιωμένο, να βοηθήσουμε τον εθισμένο, να βοηθήσουμε το παιδί.

Κάθε στάδιο της Ζωής, θέλει την βοήθειά μας.

Και μην ακούσω πως "δώκαμε, δώκαμε". Εδώ δεν πρόκειται για υλική βοήθεια - που κι αυτή βοηθά σημαντικά- μα κυρίως για υποστήριξη. Δεν θα την πω ψυχολογική, γιατί δεν είναι. Είναι υποστήριξη ανθρώπου προς άνθρωπο, ενός όντος προς άλλο ον της ίδιας συνομοταξίας.

Εκατοντάδες φιλόζωοι φροντίζουν τα ζώα τους μα και τα αδέσποτα, του δρόμου.
Είναι τόσο δύσκολο να φροντίσουμε τον διπλανό μας; Τον έχουμε ρωτήσει ποτέ πως τον λένε; Πώς (και αν) τα βγάζει πέρα; Ποιες είναι οι ανάγκες του; Πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε;

Ποιος από μας ρώτησε την ετοιμόγεννη αν χρειάζεται κάτι;
Ποιος από μας της συμπαραστάθηκε την ώρα της γέννας;
Ποιος από μας της έδινε κουράγιο ν' αντέξει τους πόνους της γέννας;
Ποιος από μας φρόντισε την λεχώνα και το νεογέννητο;

Πού είμασταν όλοι την ώρα που το Μέλλον μας ξεπρόβαλε στον κόσμο;

Μήπως την κατακρίναμε;
Μήπως την βρίσαμε;
Μήπως την κατηγορήσαμε;
Μήπως την στιγματίσαμε;
Μήπως εμείς την σπρώξαμε σ' αυτήν την αποτρόπαια πράξη;
Μήπως απλά θερίσαμε ό,τι σπείραμε;

Η κοινωνία είναι ένα πλέγμα. Ό,που κι αν σπάσει η συνοχή του, το πλέγμα πλήττεται.

Θα πρέπει λοιπόν εμείς ν' αλλάξουμε την στάση μας.
Θα πρέπει εμείς ν' απλώσουμε το χέρι μας.

Όπως είπε ο Martin Luther King Jr.,

ή θα μάθουμε να ζούμε όλοι μαζί σαν αδέλφια
ή θα καταστραφούμε όλοι μαζί σαν ανόητοι