Και τώρα;

Η εικόνα αναδημοσιεύεται από το blog Παραπολιτική

Οι νεαροί με τις κουκούλες, τις μάσκες και τα κράνη έκαναν παρανάλωμα του πυρός κάθε μαγαζί, κάθε αυτοκίνητο, κάθε τράπεζα, που έβρισκαν στο διάβα τους.

Δυστυχώς, η τραγική φιγούρα του Αλέξη εξαφανίστηκε πίσω από τα πυκνά σύννεφα καπνού, που ακόμη σκορπούν τα αποκαϊδια από τις περιουσίες, τα όνειρα, τον βιοπορισμό έκατοντάδων συνανθρώπων μας.

Σίγουρα, δεν είναι αυτό, που θα ήθελε ούτε ο Αλέξης, μα ούτε και οι τραγικοί γονείς του.

Οι νεαροί αυτοί κατάφεραν να αμαυρώσουν την μνήμη του Αλέξη,να μαυρίσουν τα φτερά ενός άσπιλου λευκού αγγέλου.

Όλες οι κάμερες, όλες οι συζητήσεις, εστιάζουν στις φασαρίες, στις υλικές ζημιές που προξένησαν αυτοί οι νεαροί.

Ο θάνατος του Αλέξη πέρασε κιόλας σε δεύτερο πλάνο.

Χάθηκε η ουσία της χθεσινής μέρας, κάτω από το βάρος των υλικών ζημιών της χθεσινής νύχτας.

Αντί όλοι να πενθούμε για τον θάνατο του Αλέξη, τώρα ο καθένας πενθεί για τις δικές του ζημιές...

Η λογική σιωπά...

Όταν τα όπλα ηχούν, η λογική σιωπά.

Όταν η βία αυξάνεται, η ανθρώπινη φύση συρρικνώνεται.

Κρίμα στα νιάτα, κρίμα στους γονείς, κρίμα στη ζωή, κρίμα στην ανθρωπιά...

Από πότε απαγορεύεται η έκφραση προσωπικής γνώμης;

Πολύς ντόρος έγινε για την Δέσποινα Βανδή και τα άτομα με ειδικές δυνατότητες.


Ο άνθρωπος (βλέπε Δέσποινα Βανδή) δεν στράφηκε κατ' αυτών των ατόμων.


Εξέφρασε μια προσωπική της άποψη ή αν θέλετε ένα προσωπικό της πιστεύω, πως θα προτιμούσε να πεθάνει παρά να μείνει παράλυτη.


Δεν στράφηκε κατά των παραλύτων. Είπε απλά αυτό που θα προτιμούσε να συμβεί σ'εκείνη.





Εδώ γίνονται αγώνες για να επιτραπεί η ευθανασία σε άτομα που θέλουν να πεθάνουν με αξιοπρέπεια. Γιατί λοιπόν κάποιος δεν έχει το δικαίωμα να πει τι προτιμά για την ζωή του;





Θεωρώ πως η επίθεση κατά της δημοφιλούς τραγοδίστριας έγινε απλά για να γίνει ντόρος κι όχι γιατί υπάρχει κάποιο σοβαρό θέμα. Δεν προσέβαλε κανέναν, δεν στράφηκε κατά κανενός.


Απλά είπε τι θα προτιμούσε να συμβεί σ'εκείνη.


Είναι πια τόσο κακό αυτό;

Το μέγεθος μετράει...

Ακούστηκε κι αυτό!

Λόγω του μεγέθους του ακινήτου, η συμβολαιογράφος θεωρεί φυσικό κάποια πράγματα (είδος ακινήτου, χρήση, κυριότητα κλπ) να της "ξέφυγαν" κατά την σύνταξη του συμβολαίου.

Είναι πολλά τα λεφτά, γιε μου...

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω...
Χορός εκατομμυρίων ευρώ γύρω μας: ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές, παρουσιαστές, συμβολαιογράφοι, νομικοί, βουλευτές, πολιτικοί, τραπεζίτες χορεύουν ταγκό με τα εκατομμύρια.
Kι εσύ πασχίζεις να καταφέρεις να πάρεις μια φραντζόλα ψωμί να ταΐσεις την οικογένειά σου.

Μα πώς φτάσαμε σ' αυτή την ασυδοσία;

Το "ωχ αδελφέ" το δικό μας, τους δίνει την ευκαιρία να τα τσεπώσουν.
Δεν αντιδράμε για τον τραγουδιστή,που βγάζει νυχτοκάματο όσο ένας εργάτης τον χρόνο.
Δεν αντιδράμε για τον ποδοσφαιριστή, που για μια σεζόν παίρνει όσα απαιτούνται για την ετήσια λειτουργία ενός νοσοκομείου.
Δεν αντιδράμε για τον παρουσιαστή, που τσεπώνει περισσότερα από έναν καθηγητή πανεπιστημίου.
Δεν αντιδράμε για τον νομικό, που "κλείνει" υποθέσεις μόλις πάρει την πρέπουσα μίζα.
Δεν αντιδράμε για τον συμβολαιογράφο, που με την κατάλληλο "λάδι" παραβλέπει μερικούς ελέγχους ή κάποια έγγραφα.
Δεν αντιδράμε με τον βουλευτή, που πρώτο μέλημά του είναι η αύξηση του μισθού του, των επιδομάτων, της σύνταξής του.
Δεν αντιδράμε με τον πολιτικό, που "περνά" τον δρόμο, από κει που ο μεγαλοκαρχαρίας του "προτείνει".
Δεν αντιδράμε με τον τραπεζίτη, που αυξάνει τα κέρδη της επιχείρησής του (μαζί και τα μπόνους του) ακόμη και κάτω από τις σημερινές δύσκολες συγκυρίες.

Όλοι αυτοί, βρήκαν την ευκαιρία και τα κάνουν. Αφού τα κάνει ο διπλανός του, γιατί να μην τα κάνει κι αυτός;
Κι έτσι ο ένας θρασύς γίνονται δύο, οι δύο τρεις, οι τρεις πολλοί,οι πολλοί πάμπολλοι. Κι όλοι τσεπώνουν χρήμα από τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον υπάλληλο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον συνταξιούχο.

Βλέπεις, είναι πολλά τα λεφτά γιε μου, για να έχουν ενοχές.

Ο Ρυπαίνων (?) πληρώνει...

Εικόνα δανεισμένη από εδώ

Μετα την περίλαμπρη νίκη, που κατάφερε η Κυβέρνηση κατά της ακρίβειας, αποφάσισε τώρα να στραφεί κατα του νέφους!
Και το νέο, τρομερό και φονικό όπλο; τα..πρόστιμα!!!
Ανάλογα με την ρύπανση του αυτοκινήτου σου, θα καθορίζονται και τα τέλη, που θα πληρώνεις!

Μα Κύριοι, τα αυτοκίνητα "βγάζουν" ρύπους, που εσείς έχετε καθορίσει!
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες προσαρμόζονται ανάλογα με τα "στάνταρ" που εσείς έχετε καθορίσει να ισχύουν.
Αφού εσείς έχετε επιτρέψει την εισαγωγή, διάθεση και εμπορία αυτών των αυτοκινήτων, τώρα έρχεστε και ζητάτε να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες ανάλογα με τους ρύπους!

Ποιούς ρύπους;

Τους εργοστασιακούς; Αυτούς εσείς τους έχετε καθορίσει! Τι φταίει ο πολίτης που αγόρασε αυτροκίνητο, που εσείς εγκρίνατε για την χώρα μας;

Τους ρύπους που εκπέμπουν "πειραγμένα" αυτοκίνητα;
Και πώς θα τα μετρήσετε;
Με ξαφνικούς ελέγχους; Δηλαδή, θα είναι είδος προστίμου; Και όταν ο "παραβάτης" συμμορφωθεί, θα του μειώνονται τα τέλη στην επόμενη χρονιά; ή για πάντα θα είναι "σημαδεμένος";
Ή μήπως θα πρέπει να μετρώνται οι ρύποι στα ΚΤΕΟ; Μα τότε θα "φέρνουν" το αυτοκίνητο στα επιτρεπτά όρια, θα το περνάνε και μετά θα το "ξαναπειράζουν".

Μου φαίνεται πως κι αυτό το μέτρο,σημαδεύει στο γάμο του Καραγκιόζη.

Καλή κυρα-Μαρία!

Κατά τις 12 το μεσημέρι, άφησα το γραφείο μου για να πάω στον φούρνο της γειτονιάς, να πάρω ψωμί.
Καθώς προχωρούσα, ένα νιαούρισμα από μικρό γατάκι, έφτασε στ' αυτιά μου. Το βλέμμα μου πλανήθηκε στα γύρω κτίσματα, ψάχνοντας την πηγή του νιαουρίσματος, μα δεν το εντόπισα. Βλέπεις, σταμάτησε και να νιαουρίζει.
Αποφάσισα να συνεχίσω τον δρόμο μου. Ο διαθέσιμος χρόνος περνούσε αμείλικτα γρήγορα και ποιός ακούει το φεντικό.
Με το πρώτο βήμα, που έκανα, το ξανάκουσα. Αυτή τη φορά μπόρεσα να εντοπίσω και την κατεύθυνση, απ' όπου προερχόταν: ο σκουπιδοτενεκές!!!
Αμέσως έτρεξα κι έψαξα να το βρώ. Μια άσπρη σακούλα κουνιόταν. Την ανέσυρα και προσπάθησα να λύσω τους τρείς (!!!) κόμπους, που ήταν δεμένη. Μάταια! Κι ο χρόνος περνούσε! Το γατάκι θα άντεχε;
Ψηλαφώντας το, έπιασα το νάυλον της σακούλας και το έσκισα. Εκείνη την ώρα, στο νου μου ήρθε η εικόνα του μαιευτήρα, που εφαρμόζει καισαρική τομή, για να φέρει στη ζωή το βρέφος.
Το πήρα στα χέρια μου. Ενα μικρό-μικρό γατάκι, μικρότερο από την παλάμη μου, πάσχιζε να αναπνεύσει.

Πού να το πάω;
Το βρήκα!
Στην κυρά-Μαρία, το σπίτι της είναι κοντά κι αγαπάει τα ζώα. Τι κι αν είναι φτωχή, τι κι αν δουλεύει καθαρίστρια για να σπουδάσει τα τρία παιδιά της και να ταϊσει τον ανήμπορο άντρα της. Αγαπάει τα ζώα.
Τρέχοντας, φτάνω στο σπίτι της.
- Κυρά-Μαρία, ε κυρά-Μαρία!!!
-Τ' είναι καλέ; Τι τρέχει; Αχου, πού το βρήκες καλέ; Φέρτο γρήγορα μέσα, να του δώσω γάλα. Έχω και κρέμα για τα ματάκια του.

Τα γέρικα κι έμπειρα χέρια της το πήραν αγκαλιά κι άρχισε το έργο της περιποίησης. Καθάρισε τα ματάκια του, το χάιδεψε, το τάισε με την σύριγγα.

-Καλή κυρά-Μαρία, να στο αφήσω μέχρι να σχολάσω;
-Και το ρωτάς; Κι αν θες να το αφήσεις, να το μεγαλώσω!
-Όχι, καλή κυρά-Μαρία. Σε μένα το 'δωσε η τύχη. Γραφτό ήταν να το αποκτήσω.

Ο πολιτισμός του "ηλεκτρικού"

Η μέχρι τώρα εμπειρία μας καταδεικνύει πως η εξάρτηση από μια και μόνο πηγή λογισμικού περικλείει εν δυνάμει κινδύνους ακινητοποίησης των πλείστων πληροφοριακών συστημάτων, συστημάτων που ελέγχουν σχεδόν όλες τις δραστηριότητες της ζωής μας, τα οικονομικά μας, την υγεία μας, τα επαγγελματικά μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες στην κοινωνική, οικονομική και επαγγελματική ζωή του καθενός μας.
Αντίδραση - απάντηση σ' αυτήν την κατάσταση, αποτελεί το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού - Λογισμικού Ανοικτού Κώδικα .



Κάτι παρόμοιο ισχύει και με την ηλεκτρική ενέργεια.
Οι αλλεπάλληλες διακοπές του ρεύματος σε όλη την επικράτεια, καταδεικνύουν την λανθασμένη πολιτική που ακολουθούμε μέχρι τώρα και στον τομέα της ενέργειας.
Η εξάρτηση από μια και μόνο πηγή για την παροχή ενέργειας, περικλείει κινδύνους ακινητοποίησης όλων των δραστηριοτήτων μας.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα με τις αλλεπάλληλες διακοπές ρεύματος , που αποφασίζουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους.
Και φυσικά η προάσπιση των συμφερόντων μιας κοινωνικής ομάδας είναι μεγάλης σημασίας, αλλά δικαιούται αυτή η ομάδα να διακόπτει την παροχή ρεύματος "ετσιθελικά", σε βάρος άλλων πολύ πιο πολυπληθών κοινωνικών ομάδων; Κι όταν μέσα σ' αυτό το σύνολο των ομάδων που ταλαιπωρούνται, περικλείονται μητέρες με μικρά μωρά, έγκυες, ασθενείς, γιατροί, χειρουργούμενοι, νοσοκομεία, μαιευτήρια, θερμοκοιτίδες, άτομα με ειδικές ανάγκες, άτομα κατάκοιτα και πλείστες άλλες ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες; Και όχι μόνο αυτοί: και εμείς οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας.
Ο ηλεκτρισμός είναι κοινωνικό αγαθό και ουδείς δικαιούται να το στερεί από τους συνανθρώπους του.
Οι εργαζόμενοι στην Δ.Ε.Η. με τις κινήσεις τους αυτές καταδεικνύουν περίτρανα, πως είναι απλοί, στυγνοί εκβιαστές.
Αδιαφορούν για τις επιπτώσεις των πράξεών τους.
Ενδιαφέρονται μόνο για τα συντεχνιακά τους "δικαιώματα" και καταπατούν τα δικαιώματα των υπόλοιπων -πολύ πιο πολυπληθών- κοινωνικών ομάδων.
Οι εργαζόμενοι στην Δ.Ε.Η. χρησιμοποιούν το μονοπώλιο παροχής ηλεκτρικής ενέργειας εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Με τις πράξεις τους ωθούν το κοινωνικό σύνολο και την ηγεσία του, να στραφούν σε άλλες πηγές παροχής ρεύματος, πέρα από την Δ.Ε.Η.
Έμμεσα, αποδεικνύουν πως δεν πρέπει να έχουμε αυτούς σαν μοναδικούς πάροχους της ηλεκτρικής ενέργειας.
Μας υποδεικνύουν πως η στροφή σε πολλαπλές πηγές ηλεκτρικής ή άλλων μορφών ενέργειας, είναι επιτακτική ανάγκη για την συνέχιση της απρόσκοπτης πορείας στο χρόνο του κοινωνικού συνόλου.

Ήρθε η ώρα για την εξεύρεση ή ίδρυση και άλλων παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας;
Ήρθε μήπως η ώρα για την εκμετάλλευση της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας σε οικιακό-ατομικό επίπεδο;

Ερωτήματα που το Υπουργείο Ανάπτυξης, σαν αρμόδιο, θα πρέπει να μελετήσει και να δώσει απαντήσεις, ώστε οι πολίτες αυτής της χώρας να μην είναι αιχμάλωτοι κάποιων συντεχνιών.

Μεταχειρισμένα βιβλία

Από μικρός που ήμουν, μου άρεσε το διάβασμα.
Τα βιβλία μου άνοιξαν παράθυρα στην Γνώση. Γνώση για τον κόσμο, για τους ανθρώπους, για τον εσωτερικό μου κόσμο, για τα συναισθήματα.

Σιγά σιγά συσσωρεύτηκαν... Πολλά χάρισα, πολλά δάνεισα (στο δρόμο χάθηκαν).
Και πάλι όμως, ο διαθέσιμος χώρος δεν αρκεί. Χρειάζεται πολλά ν' αποχωριστώ, ώστε καινούργια νάρθουν. Η δίψα μου για διάβασμα παραμένει ανικανοποίητη.

Όταν μπαίνω σ' ένα βιβλιοπωλείο, έχοντας στο χέρι μου το χαρτάκι με τον τίτλο του ενός και μόνο βιβλίου, που θέλω ν' αγοράσω, κάτι παθαίνω. Τα μάτια μου ρουφούν με λαχτάρα τους τίτλους των παρακείμενων βιβλίων, τις εικόνες τους, διαβάζω την εισαγωγή τους, κι εκστασιάζομαι!
Αυτό το θέλω, α αυτό είναι ωραίο, για δες, αυτό έχει πλάκα, ώ, κι ετούτο μοιάζει ενδιαφέρον...
Καταλαβαίνεις, γυρνώ στο σπίτι με τα χέρια πιασμένα από το βάρος των βιβλίων, που αγόρασα.

Όμως ο χώρος στο σπίτι μου, παρά την θεωρία του Αινστάιν,παραμένει πεπερασμένος. Και τώρα είναι φίσκα! Κάτι πρέπει να κάνω...

Αποφάσισα πως πρέπει ν' αποχωριστώ κάποια βιβλία!

Με ποιόν τρόπο;

Έτσι έστησα το http://greekusedbooks.blogspot.com εκθέτοντας ένα-ένα τα βιβλία, που αντέχω ν' αποχωριστώ.

Περάστε μια βόλτα, μπορεί κάποιο βιβλίο, να είναι ένα από αυτά, που θα θέλατε να διαβάσετε....

Η ώρα του Πρωθυπουργού

Εικόνα παρμένη από αυτό το blog

Η ώρα του Πρωθυπουργού την περασμένη Παρασκευή μου άφησε μια πίκρα στο στόμα...

Ο κος Πρωθυπουργός δεν ασχολήθηκε με την παρουσίαση μέτρων για την πάταξη της ακρίβειας, αλλά για την απόκρουση των επιθέσεων της Αντιπολίτευσης.
Εντύπωση μου έκαναν οι απαντήσεις του κου Πρωθυπουργού στις "καταγγελίες" της Αντιπολίτευσης, πως "η Κυβέρνηση χορεύει ταγκό με τους κερδοσκόπους".
Προκάλεσε τον κο Παπανδρέου να αναφέρει "έναν έλεγχο, που γινόταν πριν και καταργήθηκε σήμερα. Έναν ελεγκτικό μηχανισμό που έκανε καλά την δουλειά του πριν και δεν την κάνει σήμερα".

Δηλαδή κε Πρωθυπουργέ, έμμεσα παραδέχεστε πως οι υπάρχοντες μηχανισμοί δεν απέδωσαν στο παρελθόν και δεν αποδίδουν ούτε σήμερα, πως αυτοί οι μηχανισμοί δεν αρκούν για να φρενάρουν την κερδοσκοπία.
Και τι κάνετε γι' αυτό κε Πρωθυπουργέ;
Κε Πρωθυπουργέ δεν σας ψηφίσαμε για να συνεχίσετε τους μηχανισμούς, που όπως συνάγεται από τα λεγόμενά σας, δεν αποδίδουν, αλλά να εφαρμόσετε ριζοσπαστικούς, νέους, που να αποδώσουν, δηλαδή να εκμηδενίσουν την κερδοσκοπία ΠΡΙΝ το πενιχρό εισόδημα του λαού αφανιστεί!
Δεν σας ψηφίσαμε για να είστε θεατής στο θέατρο εξανέμισης του εισοδήματος αλλά να ανεβείτε στη σκηνή και να αλλάξετε την ροή του έργου!
Αφού βλέπετε πως τα υπάρχοντα όπλα δεν καταφέρνουν το αναμενόμενο, γιατί δεν χρησιμοποιείτε άλλα;
Τι μας λέτε;
Πως είστε ανίκανος να καταπολεμήσετε την ακρίβεια;
Πως είστε ανίκανος να συγκρατήσετε τις τιμές;
Πως είστε ανίκανος να εγγυηθείτε το εισόδημα των εργαζομένων;
Τότε γιατί κε Πρωθυπουργέ ζητήσατε την ψήφο μας;

Και μην μου πείτε πως η ενεργοποίηση του παρατηρητηρίου τιμών θα καταπολεμήσει την ακρίβεια. Δεν κατάφερε να συγκρατήσει την τιμή των καυσίμων, θα καταφέρει να συγκρατήσει τις τιμές των super makrets;
Τι περιμένετε; Να κοιτάμε στο ίντερνετ ποιό μαγαζί έχει το γάλα φτηνό, ποιο μαγαζί έχει τα μακαρόνια φτηνά, ποιο μαγαζί έχει το απορρυπαντικό φτηνό, ποιο μαγαζί έχει το χαρτί τουαλέτας φτηνό και να τα επισκεπτόμαστε στη σειρά;
Έχετε κινηθεί στους δρόμους αυτής της πόλης σαν απλός πολίτης;
Έχετε νοιώσει το μποτιλιάρισμα να σας στερεί ώρες, μέρες, μήνες της ζωής σας;
Μάλλον όχι κε Πρωθυπουργέ.
Γιατί τότε θα αναγνωρίζατε την δυσκολία αυτής του μέτρου.
Χώρια που τα καρτέλ εν καιρώ βραχύ θα εξομοιώσουν τις τιμές σε όλα τα καταστήματα, όπως γίνεται με την βενζίνη, το πετρέλαιο, το γάλα, το ψωμί κι όλα τα άλλα βασικά αγαθά.

Δυστυχώς κε Πρωθυπουργέ, τα μέτρα σας (ποια μέτρα σας δηλαδή, των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι , όπως παραδεχτήκατε) δεν αποδίδουν και δεν πρόκειται να αποδώσουν.

Αυτές οι σκέψεις κε Πρωθυπουργέ, είναι που μου έδωσαν την πικρή γεύση στο στόμα μου.

Μήπως σας βρίσκεται καμιά καραμέλα;

Στο κρεββάτι...

Σήμερα στο γραφείο ένοιωθα περίεργα. Σαν το κεφάλι μου να είναι ξένο.
Μετά από λίγο, οι διάρροιες επιβεβαίωσαν οτι .... αρρώστησα.

Πήρα λοιπόν άδεια και γύρισα σπίτι.

Παρά το καλοριφέρ και το πάπλωμα, εγώ ένοιωθα κρύο.
Το θερμόμετρο επιβεβαίωσε πως έχω και πυρετό. Σκαρφάλωσα μέχρι τους 38.8.
Ωραία, πήρα ένα αντιπυρετικό και έπεσα για ύπνο.

Το απόγευμα, μια κοτόσουπα από θαυματουργά χέρια, με βοήθησε να "στανιάρω".

Ο πυρετός όμως συνεχίζεται.
Κρίμα, έτσι αναγκαστικά θα πρέπει να μείνω μακριά από τους ανθρώπους που αγαπώ πιο πολύ.

Δεν μπορώ τίποτ' άλλο να κάνω παρά υπομονή και να μου ευχηθώ: περαστικά μου!

Μια στάλα ευτυχία

Σήμερα η μέρα μου ήταν πολύ όμορφη!
Εγώ, ο γιος μου, το χιόνι, ο χιονάνθρωπος, το τζάκι.

Συστατικά, που φτιάχνουν μια στάλα ευτυχία.
Έτσι, ν' αλλάξει λίγο η μίζερη ζωή μας, ν' αποστρέψουμε το βλέμμα και τη σκέψη μας από τα καθημερινά δηλητηριώδη πλάνα της επικαιρότητας.

Μια δεύτερη ευκαιρία

εικόνα παρμένη από αυτό το blog

Από μικρός παραδινόμουν στην μαγεία του χιονιού!
Ένα πέπλο αγνότητας, ομορφιάς, που εξαγνίζει κάθε τι που τυχαίνει να καλύπτει...
Ένα πέπλο δεύτερης ευκαιρίας.
Σβήνει κάθε τι άσχημο και σου παραδίδει ένα λευκό, παρθένο καμβά, να ζωγραφίσεις απ' την αρχή την καθημερινότητά σου.
Στο χέρι σου και πάλι απλά να την μουτζουρώσεις ή να την διακοσμήσεις με όλου του κόσμου τα καλά!

Από χθες το βράδυ, που όλη η πλάση φωτιζόταν από ένα απόκοσμο φως, η νύχτα έμοιαζε πολική. Το φως δεν παρέδωσε τα ηνία στο σκοτάδι. Αρκέστηκε να τα κρατάν και τα δυο μαζί κι έτσι η νύχτα έγινε μαγική.


Το πρωί όλη η πλάση λευκή, σαν νύφη, άσπιλη, μας χάρισε το φέγγος της.

Ο άνθρωπος άρχισε και πάλι να κάνει ό,τι κάνουν όλα τα ζώα: να σημαδεύει την περιοχή του, να τονίζει την κατοχή του. Πατημασιές κι ίχνη οχημάτων μόλυναν την λευκότητα του χιονιού.

Αλλά η φύση έχει τα δικά της σχέδια. Και φυσικά έχει περισσότερη υπομονή, επιμονή και χρόνο από τον άνθρωπο.

Ξανά η πλάση απέκτησε την λευκότητα του χιονιού, ξανά το πάλλευκο πέπλο του κάλυψε τα φυσικά και τεχνητά κατασκευάσματα.
Για την παντοδύναμη φύση, όλα είναι ένα και το αυτό.
Απλόχερα, αδιάκριτα, επί δικαίων και αδίκων, μοίρασε το λευκό της λησμονιάς.

Στο χέρι μας είναι, μόλις ξυπνήσουμε από το όνειρο, να ζήσουμε μια νέα ζωή, να χαράξουμε μια νέα πορεία.

Νεογέννητο έκθετο στην απονιά του κόσμου

Πολλές είναι οι ειδήσεις, που ήρθαν στην επιφάνεια, στο χρόνο που πέρασε από την τελευταία γραφή μου.
Λίγο-πολύ σε όλους είναι γνωστά.
Συνηθισμένα θέματα, πολυσυζητημένα, που μας έχουν κουράσει. Τα ίδια και τα ίδια.
Ποιος καλύπτει ποιόν, γιατί κανένας δεν είδε, δεν άκουσε, δεν είπε;
Και η δικαιοσύνη, "τυφλή" ούσα, να παίζει το "γύρω-γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης...". Και να αθωώνει, γιατί είναι τα "δικά" της παιδιά. Αυτή κι αυτοί είναι ένα. Πώς να κτυπήσει τις σάρκες της;
Κάποιος είπε πως "η συνενοχή είναι πολύ ισχυρός δεσμός".

Και ούτε οι καυγάδες και οι κατινισμοί του κου Κούγια και της πρώην συζύγου του, κας Βατίδου είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.




Όμως η είδηση πως ένα νεογέννητο, μετρώντας ζωή μόνο λίγων ωρών, βρέθηκε πεταμένο σε κάδο απορριμμάτων στα Εξάρχεια, εγείρει πολλά ερωτηματικά!
Ας αφήσουμε τις ψευτοκριτικές, πως τάχα μου είναι άπονη η μητέρα του, απάνθρωπη, ανεύθυνη κλπ. κλπ.

Ποια μητέρα κουβαλά, υποθάλπει και γιγαντώνει μέσα της ένα έμβρυο, το τροφοδοτεί με το αίμα της, του δίνει την ανάσα της, το νοιώθει μέσα της για εννιά μήνες, το γεννά μόνη της χωρίς βοήθεια(?) και μετά το πετά στα σκουπίδια;
Γιατί δεν το απέρριψε όταν ήταν ακόμη στους πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης της, αν δεν το ήθελε;
Πού είναι ο πατέρας του νεογέννητου;
Πού είναι οι συγγενείς της, οι φίλοι της, οι γνωστοί της;

Εδώ έχουμε μια ολόκληρη κοινωνία αδρανούσα.
Αδρανούμε όλοι μας για τον διπλανό μας, για τα προβλήματά του, για τους προβληματισμούς του, για τις ανάγκες του.

Ξέρουμε όμως -δυστυχώς αυτό το κάνουμε πολύ καλά- να κρίνουμε και κυρίως να κατακρίνουμε!
Όποιος κι αν πέσει στην κρίση μας, την "έβαψε". Όπως έλεγε και η συγχωρεμένη η μητέρα μου "ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε". Και μετά θα γείρουμε να κοιμηθούμε, χωρίς τύψεις, σίγουροι κι αθώοι, άνετοι κι ωραίοι.
"Ισιώσαμε" ξανά όλα τα στραβά της κοινωνίας, λύσαμε όλα τα προβλήματα, αναθεματίσαμε τους "άλλους", που δεν κάνουν αυτά που εμείς σκεφτήκαμε και πέσαμε ευτυχισμένοι να κοιμηθούμε τον ύπνο του δικαίου.

Μα τα προβλήματα δεν λύνονται με λόγια, με ατάκες, με εξυπνάδες, με ευχές.
Για να γίνει η ζωή μας καλύτερη, δικαιώτερη, φιλικότερη, πιο ανθρώπινη, "...θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους...".
Θέλει να σηκωθούμε από την αναπαυτική πολυθρόνα μας, να προστρέξουμε στους αναξιοπαθούντες, να βοηθήσουμε την μητέρα, να βοηθήσουμε τον άνεργο, να βοηθήσουμε τον ηλικιωμένο, να βοηθήσουμε τον εθισμένο, να βοηθήσουμε το παιδί.

Κάθε στάδιο της Ζωής, θέλει την βοήθειά μας.

Και μην ακούσω πως "δώκαμε, δώκαμε". Εδώ δεν πρόκειται για υλική βοήθεια - που κι αυτή βοηθά σημαντικά- μα κυρίως για υποστήριξη. Δεν θα την πω ψυχολογική, γιατί δεν είναι. Είναι υποστήριξη ανθρώπου προς άνθρωπο, ενός όντος προς άλλο ον της ίδιας συνομοταξίας.

Εκατοντάδες φιλόζωοι φροντίζουν τα ζώα τους μα και τα αδέσποτα, του δρόμου.
Είναι τόσο δύσκολο να φροντίσουμε τον διπλανό μας; Τον έχουμε ρωτήσει ποτέ πως τον λένε; Πώς (και αν) τα βγάζει πέρα; Ποιες είναι οι ανάγκες του; Πως μπορούμε να τον βοηθήσουμε;

Ποιος από μας ρώτησε την ετοιμόγεννη αν χρειάζεται κάτι;
Ποιος από μας της συμπαραστάθηκε την ώρα της γέννας;
Ποιος από μας της έδινε κουράγιο ν' αντέξει τους πόνους της γέννας;
Ποιος από μας φρόντισε την λεχώνα και το νεογέννητο;

Πού είμασταν όλοι την ώρα που το Μέλλον μας ξεπρόβαλε στον κόσμο;

Μήπως την κατακρίναμε;
Μήπως την βρίσαμε;
Μήπως την κατηγορήσαμε;
Μήπως την στιγματίσαμε;
Μήπως εμείς την σπρώξαμε σ' αυτήν την αποτρόπαια πράξη;
Μήπως απλά θερίσαμε ό,τι σπείραμε;

Η κοινωνία είναι ένα πλέγμα. Ό,που κι αν σπάσει η συνοχή του, το πλέγμα πλήττεται.

Θα πρέπει λοιπόν εμείς ν' αλλάξουμε την στάση μας.
Θα πρέπει εμείς ν' απλώσουμε το χέρι μας.

Όπως είπε ο Martin Luther King Jr.,

ή θα μάθουμε να ζούμε όλοι μαζί σαν αδέλφια
ή θα καταστραφούμε όλοι μαζί σαν ανόητοι

Ένα αγώνας μπάσκετ

Σήμερα πήγα να δω τον γιό μου να παίζει μπάσκετ.
Ένας φιλικός αγώνας μπάσκετ, σε μια μικρή πόλη της Αττικής.
Κι όμως, με πόση προσήλωση παρακολουθούσα, τι καρδιοκτύπι κάθε κίνησή του συνόδευε.
Σκληρός μαχητής, ακούραστος, ομαδικός, συνεργάσιμος, υπάκουος!
Μια άλλη πτυχή του ξεδιπλώθηκε μπρός μου!
Ο γιός μου! Δικός μου κι όχι δικός μου!
Κομμάτι μου και συνάμα εφ'εαυτού υπάρχων!


Μια ύπαρξη ξέχωρη από μένα, ξέχωρη από την μητέρα του.
΄Ενας καινούργιος κόσμος, ο κόσμος του. Διαφορετικός από τον δικό μου, διαφορετικός από τον κόσμο της μητέρας του.

Ελπίζει ακόμα στους ανθρώπους ο Θεός!

Άκρα του τάφου σιωπή

Τώρα που ο κος Ζαχόπουλος κατάφερε να ψελλίσει μερικές λέξεις, μήπως θα πρέπει να αναρωτηθούμε ποιά θα είναι η τύχη του;
Μέχρι τώρα, πολλοί (ερωμένη, δικηγόροι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, είναι μερικοί απ' αυτούς) θέλησαν να του κλείσουν το στόμα εκβιάζοντάς τον και μέσω αυτού να εκβιάσουν την Κυβέρνηση.
Ο κος Ζαχόπουλος λοιπόν γνωρίζει πράγματα, πολλά-πολλά πράγματα.
Και όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν πως γνωρίζει.
Κια οι εμπλεκόμενοι είναι "σπουδαίοι". Ποιός απ' αυτούς θα διακινδυνεύσει την θέση του για να ακουστεί η αλήθεια από το στόμα του κου Ζαχόπουλου;
Μήπως λοιπόν άλλα γρανάζια (κρατικά και παρακρατικά) θα κινηθούν ώστε να αποσοβήσουν τον κίνδυνο να ξεσκεπαστούν;
Μήπως μόνο το στόμα του πεθαμένου είναι τάφος;

Τρέμετε!

Ηθελημένα μέχρι τώρα έχω κρατήσει αποστάσεις από τις τεκταινόμενες "Ζαχοπουλιάδες" και "Αθανασιάδες" ή τις εντός ολίγου εμφανιζόμενες "ΝΔδιάδες" και "Καραμανλιάδες".
Ο λόγος δεν είναι πως δεν με ενδιαφέρουν! Το αντίθετο μπορώ να πω.
Όμως τι να προσθέσεις στον ομοβροντίες πυροβολισμών απ΄ όλες τις πλευρές; Τι μιλιά να βγάλεις; Πώς ν' ακουστείς πάνω απο τον ορυμαγδό των ειδώλων, που πέφτουν το ένα μετά το άλλο; Ποιόν και πώς να βρίσεις, ώστε να καταλάβουν και οι μεν και οι δε πως πια δεν αντέχεις άλλο! Οι μεν πυροβολούν τους δε, η μάνα χάνει το παιδί και το παιδί την μάνα. Και στην μέση ο άμοιρος αυτός λαός, που όλο πληρώνει και πληρώνει και πληρώνει κι ακόμη απλήρωτα τα 'χει!
Ολυμπιακή πληρώνει, λιμάνια πληρώνει, πυρκαγιές πληρώνει, ομόλογα πληρώνει, ασφαλιστικό πληρώνει, Ινδούς πληρώνει, υποκλοπές πληρώνει, Ίμια πληρώνει, Σκόπια πληρώνει και πάλι χρωστάει!

Ως πότε κύριοι κυβερνώντες θα ενδιαφέρεστε ΜΟΝΟ για την τσέπη σας;
Νισάφι πια κύριοι μαύροι, κίτρινοι, πράσινοι, γαλάζιοι, ροζ, κόκκινοι, ό,τι απόχρωση και νά 'χετε!
Σας σιχάθηκα!

Ξεροσταλιάζω να βγάλω μια φέτα ψωμί για την οικογένειά μου και σεις τα έχετε για πασατέμπο!

Αγωνιώ για το αύριο κι εσείς εξασφαλίζετε το μεθαύριο των δισέγγονών σας!

Έλεος πια! Τα σαγόνια σας δεν πονέσανε;

Μην κοιτάτε που μέχρι τώρα πίστεψα στα λόγια σας! Οι πράξεις σας σας ξεσκεπάζουν!
Κρατηθείτε μακριά! Να φοβάστε! Το σκύψιμο άλλο πια δεν αντέχεται, ο σβέρκος πονάει!
Ανάγκη να ισιώσω το κορμί μου, αέρα ελεύθερο να γεμίσω να πνευμόνια μου, ουρανό και θάλασσα η ματιά μου να ρεμβάσει!
Κρατηθείτε μακριά! Ο γίγαντας λαός αφυπνίζεται! Ο γύψος σπάει, τα μέλη κινούνται! Ρομφαία κρατάει!
Τρέμετε!

Ας σοβαρευτούμε!

Μα είναι δυνατόν;
Νεκρός για τα γκολ μιας ποδοσφαιρικής ομάδας;
Εμφύλιος για την μπάλα;

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!
Καταλαβαίνω πως η αγανάκτηση, που νοιώθουμε όλοι από τα πολυάριθμα σκάνδαλα, που μας περιστοιχίζουν στην πολιτική ζωή, από τα πτερόεντα εκατομμύρια που αλλάζουν χέρια εν ριπή οφθαλμού, μας έχει αποτρελλάνει.
Η πίεση του άδειου πορτοφολιού μας έχει γονατίσει.

Μα από το σημείο της έντονης δυσαρέσκειας, της μεγάλης απογοήτευσης, της απαξίωσης, μέχρι του σημείου να σκοτώνουμε και να σκοτωνόμαστε "δι' ασήμαντον αφορμήν" είναι τεράστια η απόσταση και κανείς δεν πρέπει να την διανύει.

Ας σοβαρευτούμε επιτέλους!

Το δέντρο της γης

Σήμερα παραδοσιακά οι καλικάντζαροι ξαναγυρνούν στα τάρταρα της γης, να ξαναρχίσουν το ροκάνισμα του δέντρου, που στηρίζεται η γη.
Αυτή τη φορά, τσαντίστηκαν όμως πολύ, γιατί δεν περίμεναν, πως η απουσία τους για μόνο λίγες μέρες, θα θέριευε τόσο πολύ το δέντρο κι άρχισαν με μανία να το κτυπούν, με τα κοφτερά τσεκούρια τους.
Αποτέλεσμα, να νιώσουμε τον θυμό τους, στις 07.14'.


Ο σεισμός, παρόλο, που ήταν πολύ δυνατός, προκάλεσε ελάχιστες υλικές ζημιές, σε παλιά κυρίως κτίσματα, λόγω του μεγάλου βάθους του εστιακού κέντρου του.

Κάποιοι απ' αυτούς, που ξύπνησαν ετοιμάστηκαν για να παρακολουθήσουν τον αγιασμό των υδάτων.
Άλλοι συνέχισαν τον ύπνο τους.

Οι καλικάντζαροι για άλλη μια φορά δεν κατάφεραν να τρομοκρατήσουν τους ανθρώπους....

Αλήθεια ή ανέκδοτο;

Στο in2life διάβασα το παρακάτω:
Αν είναι ανέκδοτο, είναι πολύ πετυχημένο, αν είναι αλήθεια είναι τραγικό!


* Την «παγκόσµια έρευνα που πραγµατοποιήθηκε από τον ΟΗΕ, με μία και μοναδική ερώτηση:
«Παρακαλώ να εκφέρετε την τίµια και ειλικρινή γνώµη σας για τη λύση στο πρόßληµα της έλλειψης τροφίµων στον υπόλοιπο κόσµο»
και η οποία απέτυχε για τους παρακάτω λόγους:

• Στην Αφρική δεν ήξεραν τι σηµαίνει τρόφιµα
• Στην Ανατολική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σηµαίνει τίµια.
• Στην Αγγλία δεν ήξεραν τι σηµαίνει ειλικρινής.
• Στην Δυτική Ευρώπη δεν ήξεραν τι σηµαίνει έλλειψη.
• Στην Σκανδιναßία δεν ήξεραν τι σηµαίνει πρόßληµα.
• Στην Κίνα δεν ήξεραν τι σηµαίνει γνώµη.
• Στη Μέση Ανατολή δεν ήξεραν τι σηµαίνει λύση.
• Στη Νότια Αµερική δεν ήξεραν τι σηµαίνει παρακαλώ.
• Στις δε ΗΠΑ δεν ήξεραν τι σηµαίνει υπόλοιπος κόσµος»

Καλή χρονιά!

Καλή Χρονιά!
2008 χαρές κάθε πρωί να σας κτυπούν την πόρτα!

Παρόλο που πολλές φορές έπιασα την πένα να γράψω ( μα τι παλιομοδίτης, που είμαι), πάντα τα παράταγα στη μέση.

Τώρα λοιπόν, μόνο για ευχές θα μιλήσω!

Εύχομαι ολόψυχα, σε όλο τον κόσμο, αγάπη, ειρήνη, ευμάρεια, ευτυχία, χαρά, ευημερία!

Εύχομαι στα παιδιά του κόσμου, να μεγαλώσουν χωρίς προβλήματα, μέσα σε κλίμα αγάπης, κατανόησης, ηρεμίας, χαράς και παιχνιδιού!

Εύχομαι στους ηλικιωμένους, να έχουν κοντά τους τους δικούς τους ανθρώπους, την οικογένειά τους, το σπιτικό τους γεμάτο από υλικά αγαθά, να απολαύσουν αυτά για τα οποία μόχθησαν, να περπατούν στο δρόμο με το κεφάλι ψηλά!

Εύχομαι στους ανθρώπους της παραγωγικής ηλικίας, πάντα να έχουν μια βιοποριστική πηγή ενδιαφέρουσα, που να τους γεμίζει κάθε πρωί που ξυπνούν για την δουλειά τους, να τους αποφέρει τα αναγκαία για να ζουν μια ζωή άνετη, χωρίς προβλήματα και γκρίνιες!

Εύχομαι στους πολιτικούς ταγούς της ανθρωπότητας, να ασπαστούν την αδελφοσύνη των λαών, να αγαπήσουν τους λαούς τους, να φροντίσουν τους λαούς τους, να μοχθήσουν για τους λαούς τους! Να κάνουν πολέμους - και μάλιστα τολμώ να πω πως απαιτώ να είναι νικηφόροι - ενάντια στην ανέχεια, την φτώχεια, την πείνα, την αγραμματοσύνη, τον καιροσκοπισμό, τον κομπογιαννιτισμό.

Εύχομαι τέλος σε καθένα από μας, κάθε μέρα να ακούμε και να λέμε ένα καλό λόγο, να σκορπίζουμε χαμόγελα στους συνανθρώπους μας.


Καλή χρονιά!