Είναι πολλά τα λεφτά, γιε μου...

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω...
Χορός εκατομμυρίων ευρώ γύρω μας: ποδοσφαιριστές, τραγουδιστές, παρουσιαστές, συμβολαιογράφοι, νομικοί, βουλευτές, πολιτικοί, τραπεζίτες χορεύουν ταγκό με τα εκατομμύρια.
Kι εσύ πασχίζεις να καταφέρεις να πάρεις μια φραντζόλα ψωμί να ταΐσεις την οικογένειά σου.

Μα πώς φτάσαμε σ' αυτή την ασυδοσία;

Το "ωχ αδελφέ" το δικό μας, τους δίνει την ευκαιρία να τα τσεπώσουν.
Δεν αντιδράμε για τον τραγουδιστή,που βγάζει νυχτοκάματο όσο ένας εργάτης τον χρόνο.
Δεν αντιδράμε για τον ποδοσφαιριστή, που για μια σεζόν παίρνει όσα απαιτούνται για την ετήσια λειτουργία ενός νοσοκομείου.
Δεν αντιδράμε για τον παρουσιαστή, που τσεπώνει περισσότερα από έναν καθηγητή πανεπιστημίου.
Δεν αντιδράμε για τον νομικό, που "κλείνει" υποθέσεις μόλις πάρει την πρέπουσα μίζα.
Δεν αντιδράμε για τον συμβολαιογράφο, που με την κατάλληλο "λάδι" παραβλέπει μερικούς ελέγχους ή κάποια έγγραφα.
Δεν αντιδράμε με τον βουλευτή, που πρώτο μέλημά του είναι η αύξηση του μισθού του, των επιδομάτων, της σύνταξής του.
Δεν αντιδράμε με τον πολιτικό, που "περνά" τον δρόμο, από κει που ο μεγαλοκαρχαρίας του "προτείνει".
Δεν αντιδράμε με τον τραπεζίτη, που αυξάνει τα κέρδη της επιχείρησής του (μαζί και τα μπόνους του) ακόμη και κάτω από τις σημερινές δύσκολες συγκυρίες.

Όλοι αυτοί, βρήκαν την ευκαιρία και τα κάνουν. Αφού τα κάνει ο διπλανός του, γιατί να μην τα κάνει κι αυτός;
Κι έτσι ο ένας θρασύς γίνονται δύο, οι δύο τρεις, οι τρεις πολλοί,οι πολλοί πάμπολλοι. Κι όλοι τσεπώνουν χρήμα από τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον υπάλληλο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον συνταξιούχο.

Βλέπεις, είναι πολλά τα λεφτά γιε μου, για να έχουν ενοχές.