Γράμμα στην άλλη όχθη...

Τι κάνεις πατέρα;
Εγώ... άστα, μην τα ρωτάς.
Η ζωή έγινε δύσκολη πατέρα.
Ναι, το ξέρω ανέκαθεν ήταν δύσκολη, μα τώρα η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη.
Θυμάσαι πατέρα, που πολέμαγες στα βουνά της Αλβανίας για λευτεριά;
Ε, οι Γερμανοί ξανάρθαν πατέρα, μα αυτήν την φορά χωρίς όπλα, χωρίς τυφέκια, χωρίς εχθρικά διακριτικά.
Μαζεύτηκαν όλοι μαζί, φόρεσαν τα σινιέ κοστούμια τους κι μας χάρισαν έναν επίπλαστο Παράδεισο, πατέρα.
-Πάρτε χρήμα, πάρτε επιδοτήσεις, πάρτε Ρωσίδες, πάρτε Αλβανούς στην δούλεψή σας. Εσείς δεν χρειάζεται να κοπιάσετε πια. Φρόντισαν γι' αυτό οι πολιτικοί σας. Σας τα δίνουν όλα στο χέρι.( Δεν πειράζει που τα παιδιά σας θα πρέπει να ξεπληρώσουν τα χρέη σας). Το τελευταίο τόλεγαν μέσα απ' τα δόντια τους,χαμηλόφωνα, σαν τα ψιλά γράμματα στις δανειακές συμβάσεις των Τραπεζών.
Κι ήρθε ο καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.

Τώρα μας ζητούν τα δανεικά πίσω πολλαπλάσια, με υπέρογκους και δυσβάστακτους τόκους.
Κι οι ταγοί μας, αυτοί που τόσο νοιάζονταν για τον λαό, συστρατεύτηκαν μαζί τους, σκεπάστηκαν με χρώμα παραλλαγής κι άφησαν τον λαό ακάλυπτο.
Ζητούν οι κοστουμάτοι τα λεφτά τους πίσω.
Κι οι πολιτικοί στο πλευρό τους:
-Βεβαίως, έχουν δίκιο, πρέπει να βρείτε τα λεφτά να τους τα επιστρέψετε, μαζί τα φάγαμε.
Φωνάζουν οι πολιτικοί μέσα από τις θωρακισμένες Mercedes τους, ή όταν βγάζουν το κεφάλι μέσα από τα χρυσοποίκιλτα spa τους ή όταν αδειάζει το στόμα τους ανάμεσα στις μεγαλομπουκιές που καταπίνουν.

Και ξέρεις ποιό είναι το πιό λυπηρό πατέρα;

Πως μαζί ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ, αυτοί τα έφαγαν κι ακόμη τα τρώνε. Ο λαός έφαγε τα ψίχουλα, που έπεφταν απ' το τραπέζι της ασυδοσίας.
Μα τώρα καλείται να πληρώσει τον λογαριασμό για όλο το τραπέζωμα.

Κατάλαβες πατέρα τώρα;
Έφυγες και γλύτωσες πατέρα. Γιατί ξέρω πως έτσι αψύς που ήσουν, σαν έβλεπες το άδικο, θα τους καθάριζες πατέρα.