Ταξίδι μακρινό

Ετοιμάζομαι για ταξίδι μακρινό.
Έχω πολλά χρόνια να νοιώσω πως το συναίσθημα πως σαν γυρίσω, τίποτα δεν θα είναι ίδιο. Τελευταία φορά ένοιωσα αυτό το συναίσθημα -που σου "ζιγκλάει" τα σωθικά- πριν πολλά-πολλά χρόνια, --πάει εικοσαετία--, τότε που έπρεπε να παρουσιαστώ στο Κέντρο Νεοσυλλέκτων.
Τό ίδιο φτερούγισμα στην καρδιά, την ίδια απορία στο "τι μέλλει γενέσθαι", το ίδιο ερωτηματικό: "πού πάω;".
Μα ξέρω πού πάω, το βλέπω στον χάρτη, έχω ξαναπάει εκεί. Κι όμως τώρα νοιώθω σαν κάτι διαφορετικό να συμβαίνει, κάτι πρωτόγνωρο.

-Θα μου λείψεις!
Ναι, αυτό είναι το πρωτόγνωρο, αυτό είναι το διαφορετικό. Θα μου λείψεις!
Θα φύγω μακριά σου, χιλιάδες μίλια θα χωρίζουν τα κορμιά μας, χιλιάδες στράτες θα αποπροσανατολίζουν τις ματιές μας.

Μα τι λέω;
Όχι, δεν θα μου λείψεις!
Υπάρχεις στο μυαλό μου, κυβερνάς τη σκέψη μου, δίνεις σφυγμό στην καρδιά μου, έχεις ανεξίτηλα σημαδέψει το κορμί μου.
Θα γυρίσω, πάλι κοντά σου θα βρεθώ, μ' ακόρεστη δίψα θα πιώ τα φιλιά σου.
Save all your kisses for me

Au revoir mon amour