Το πνεύμα των Χριστουγέννων

Βλέπω πως το ημερολόγιο δείχνει λίγες μέρες ακόμη πριν τα Χριστούγεννα.
Αποφασίζω πως οι γιορτές είναι ... γιορτές κι έτσι λέω να αφεθώ στο πνεύμα των Χριστουγέννων, να χαμογελάσω, να γιορτάσω, να ευφρανθώ.

Στη γωνιά συναντώ τον ζητιάνο της γειτονιάς.
Μόνιμα σ' αυτό το στέκι, δουλεύει συγκεκριμένες ώρες: 8 με 2. Ωράριο κανονικό. Πολύ τυπικός σας λέω. Μήτε με χιόνια, μήτε με βροχή, μήτε με καύσωνα εγκαταλείπει το στέκι του! Παράδειγμα ευσυνείδητου εργαζόμενου προς μίμηση!
Ανοίγω το πορτοφόλι μου να δώσω ελεημοσύνη και τι να δω! Τα λεφτά είναι λίγα, τι λίγα, λιγοστά, τι λιγοστά, αόρατα!
Μα πληρώθηκα στο τέλος του προηγούμενου μήνα, κι ακόμη δεν φτάσαμε στις 15!Τότε θα έπρεπε να έχει αδειάσει! Τουλάχιστον μέχρι τώρα έτσι συνέβαινε! Το χρήμα μου συνήθως παρέδιδε το πνεύμα του στις 15!
Τι συνέβη;
Πού πήγαν;
Δεν αγόρασα πούρα, δεν αγόρασα ούτε καν τσιγάρα!
Δεν αγόρασα κρέας, δεν αγόρασα ούτε καν όσπρια!
Πού πήγαν;
Αναπαριστώ στην οθόνη του μυαλού μου κάθε βήμα, που έκανα από τις 30 μέχρι τώρα!
Μπήκα στο σούπερ μάρκετ, πήρα χαρτί κουζίνας (στο Παρίσι έχει λιγότερο από την μισή τιμή), φρυγανιές (στο Βερολίνο έχει το ένα τρίτο της τιμής) και γάλα (Στις κυριότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχει ίδια ή φτηνότερη τιμή) .
Και πάλι, έπρεπε να έχω ακόμη χρήματα. Γιατί δεν έχω;
Α, ναι πλήρωσα το λογαριασμό στη ΔΕΗ, ξέρετε την εταιρεία, που μας ... αλλάζει τα φώτα!
Όποτε θέλει αυξάνει το κόστος του ρεύματος, χωρίς να σκεφτεί το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων. "Αυτοί ας κρυώνουν", όπως είπε και προ καιρού ο τότε Υπουργός κατά την (τότε) αύξηση της τιμής του πετρελαίου.
Τελικά η αναλγησία των προεστών του χωριού μας αυξάνεται κατά μεγαλύτερο ποσοστό από τον πληθωρισμό, το έχετε προσέξει;
Πάει πακέτο με την ακρίβεια, τις αυξήσεις στις ΔΕΚΟ, τις αυξήσεις στους φόρους, τις αυξήσεις στις εισφορές.
Η ουσία όμως είναι μια: Το πορτοφόλι είναι άδειο!
Κι ερωτώ: Με τι λεφτά να αγοράσω λαμπιόνια και στολίδια για το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, δώρο για το παιδί μου;
Τι να του πω;
Πως φέτος δεν θα στολίσουμε δέντρο, δεν θα νιώσει την χαρά του ανοίγματος του δώρου του γιατί τα χρήματά μου δεν έφτασαν;
Να δανειστώ! Καλέ μου ζητιάνε, μπορείς να μου δανείσεις λίγα χρήματα;
Ναι φίλοι μου, το πνεύμα των Χριστουγέννων υπάρχει!
Ο ζητιάνος μου έδωσε χρήματα, να στολίσω το δέντρο, να χαρεί το παιδί μου!


Ποιό είναι το νόημα;
Πως πια οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν έχουν άλλα να δώσουν!
Ας στραφεί η Κυβέρνηση στον έλεγχο της αγοράς.
Ας στραφεί η Κυβέρνηση προς την φοροδιαφυγή, που οργιάζει στην Ελλάδα!
Ας στραφεί στην φορολόγηση των "εχόντων".
Έχετε ακούσει για τα ποσά που εισπράττουν οι τραγουδιστές και οι ποδοσφαιριστές;
Έχετε σκεφτεί πόσοι μισθοί αντιστοιχούν σε ένα "νυχτοκάματο" ενός καλλιτέχνη;
Έχετε σκεφθεί πόσο τιμολογείται το ωρομίσθιο ενός ποδοσφαιριστή;
Όλα αυτά τα αστρονομικά ποσά, ξέρετε πόσο προκαλούν τους μισθοσυντήρητους;
Αμ οι δικηγόροι; Πού κάθε ώρα τους τιμολογείται από 300 ευρώ και πάνω μα το αποτέλεσμα χωρίς εγγύηση;
Οι γιατροί; Πόσοι απ' αυτούς κόβουν απόδειξη για τα 100-150 ευρώ που παίρνουν σε κάθε επίσκεψη των ασθενών, που γεμίζουν τις αίθουσες αναμονής των ιατρείων τους; Και προς Θεού, μην ζητήσεις απόδειξη, γιατί μαζί με αυτήν, μπορεί να σου κόψει και καμιά αρτηρία. Και βεβαίως και σ' αυτούς το αποτέλεσμα είναι χωρίς εγγύηση.

Ας στραφείτε λοιπόν κύριοι κυβερνώντες στους έχοντες. Και μην πείτε πως δεν τους ξέρετε. Έχετε Υπουργείο Συγκοινωνιών, οπου όλα τα πολυτελή αυτοκίνητα είναι καταχωρημένα, έχετε Εφορίες, Υποθηκοφυλακεία και Κτηματολόγια όπου όλα τα ακίνητα είναι καταχωρημένα. Εκεί ψάξτε! Όχι στις τσέπες μας! Αυτές άδειασαν εδώ και χρόνια! Από τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης το κυρίαρχο σύνθημα των πολιτικών ήταν "Λιτότης¨.
Αυτή η ¨Λιτότης" γιγάντωσε τους εξυπνάκηδες και φτώχυνε τους ευσυνείδητους πολίτες αυτής της χώρας. Φτάνει πια!