Μια φωνή ξυπνά έναν ολόκληρο λαό, από τον λήθαργο, από τον “γύψο”.
Μια φωνή πάλλεται στον αέρα και δονεί τις ψυχές μας.
Ήρθε η ώρα για μια ακόμη φορά οι Έλληνες να χύσουν το αίμα τους για την Ελευθερία...
Αυτή τη φορά όμως ο κατακτητής είναι δικός μας. Ποιον θα πολεμήσουμε; Τα αδέλφια μας;
“....Είμαστε αδέλφια σας....” φωνάζει ο φοιτητής, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο κτίστης - κλαίει ο αδελφός του ο φαντάρος!
Ποια κακιά μοίρα του παίζει τόσο άσχημο παιχνίδι; Γιατί να σκοτώσει τον αδελφό του; Ποιος είναι αυτός που τον διατάζει να πατήσει επί πτωμάτων; Ψυχή δεν έχει; Καρδιά δεν έχει;
Ένα τανκς, μερικές ριπές μυδραλιοβόλου, μερικοί πυροβολισμοί από περίστροφο έσβησαν τα όνειρα από νεανικά μυαλά, αφαίρεσαν τη ζωή από νεανικά κορμιά.....
Μανάδες δεν θα ξαναδούν το καμάρι τους, δεν θα χαρούν στις χαρές τους, δεν θα δουν εγγόνια στις ποδιές τους.
Κοπελιές θα χάσουν το ταίρι τους, άλλη ζωή θα χαράξουν, η πληγή θα μείνει ρέουσα εντός τους...
Άντρες δεν θα κατακτήσουν την κοπελιά, δεν θα φυτέψουν τον σπόρο τους, δεν θα κτίσουν Παρθενώνες.
Γιατί;
Μα ο λόγος είναι φανερός, έχει ήδη ειπωθεί: για την Ελευθερία!
Ένα αγαθό, που δύσκολα αντέχεις να ζεις χωρίς αυτό.
Γι' αυτό φώναξαν, γι' αυτό ξενύχτησαν, γι' αυτό πεθάναν τα παιδιά μας. Γιατί παιδιά μας ήταν...Δικά σου, δικά μου, δικά της, δικά μας.
Αλίμονο όμως... Όπως κάθε θυσία, βρήκε κι αυτή τους εκμεταλλευτές της.
Δεν σέβονται τους ποταμούς αίματος των παιδιών μας, που πότισαν το χώμα, έβαψαν την άσφαλτο, το μπετόν.
Χρησιμοποιούν την μέρα αυτή, την μέρα μνήμης της θυσίας τους, για να καταστρέψουν, να πυρπολήσουν, να αμαυρώσουν.
Δεν θα μπορέσουν όσο κι αν προσπαθούν!
Η θυσία των παιδιών μας απέδειξε πως η ψυχή των Ελλήνων δεν κλείνεται σε κλουβί, όσο χρυσοποίκιλτο κι αν είναι, δεν βολεύεται σε εικονικές ευημερίες, δεν ξεχνά τις ρίζες.
“Η ταν ή επι τας¨ευλογούσαν κι εξόρκιζαν οι Λακεδαιμόνιες μητέρες τα παιδιά τους για τον πόλεμο.
Αιώνες τώρα πάλλεται αυτή η ευχή μέσα μας, αγκιστρώθηκε στο αίμα μας, δέθηκε με την ψυχή μας.
Ας ξεκολλήσουμε από τον καναπέ της δήθεν ευημερία μας, ας ακούσουμε τους προγόνους μας, ας ακούσουμε τα παιδιά μας, Ας ελευθερωθούμε από τα δεσμά, που μας επιβάλλουν με την ομοιομορφία των σκέψεων, των πράξεων, των καταναλωτικών αγαθών, της τηλεόρασης, του ωχαδερφισμού.
Ας ξυπνήσουμε επιτέλους!
Ελευθερία: Αξίζει να ζεις και να πεθαίνεις γι' αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου